-Η Ιατρική της Εργασίας συστάθηκε στην Ελλάδα ως μια από τις 35 ιατρικές ειδικότητες με το ΠΔ 213 που εκδόθηκε στις 16 Ιουνίου 1986, ένα χρόνο μετά την ψήφιση του θεσμικού πλαισίου για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία (Ν.1568/85).
Ειδικός Ιατρός Εργασίας, σύμφωνα με τον νόμο, είναι ο Ιατρός που κατόπιν τετραετούς ειδίκευσης στον τομέα αυτό, διαθέτει επίσημα τη ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας.

- Για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου αναπτύχθηκε η ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας ως ξεχωριστός κλάδος της Ιατρικής επιστήμης.

- Οι στόχοι της ειδικότητας αυτής ορίστηκαν το 1950 από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας και είναι οι εξής:

Προαγωγή και διατήρηση της φυσικής , πνευματικής , ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας των εργαζομένων σε όλα τα επαγγέλματα στον υψηλότερο δυνατό βαθμό.

Η προστασία των εργαζομένων από τους κινδύνους της εργασίας και η πρόληψη των ασθενειών που οφείλονται στις συνθήκες εργασίας.

Πρόληψη επαγγελματικών ασθενειών, εργατικών ατυχημάτων και βιομηχανικής κόπωσης.  

Η τοποθέτηση και διατήρηση του εργαζομένου σε επαγγελματικό περιβάλλον προσαρμοσμένο στις φυσικές και ψυχολογικές του δυνατότητες.

- Ο Ιατρός Εργασίας προβαίνει σε ενημέρωση, πληροφόρηση των εργαζομένων, σε θέματα υγείας, υγιεινής και ασφαλούς εργασίας και προσαρμογή της εργασίας στο άτομο.

- Λαμβάνει εργονομικά μέτρα.

-Tηρεί το Νόμο 3850/2010 ( ο οποίος κωδικοποιεί τα πλαισιακά νομοθετήματα για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία, μεταξύ των οποίων ο Ν. 1568/85 και το Π.Δ.17/96 ) καθώς και τη Διεθνή  Νομοθεσία 89/391 ΕΟΚ,  ΙLO.

-Παρέχει υποδείξεις και συμβουλές στον εργοδότη, στους εργαζόμενους και στους εκπροσώπους τους, γραπτά ή προφορικά σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζόμενων. 

-Ο σκοπός και ο ρόλος της Ιατρικής Εργασίας είναι η προσαρμογή της εργασίας στον άνθρωπο και του ανθρώπου στην εργασία.

-Συνεχής βελτίωση των συνθηκών εργασίας με το ελάχιστο οικονομικό κόστος για την επιχείρηση.

-